Als je voor het eerste kiest begin je gehaast en gestrest aan je dag en daar heb je vaak de hele dag nog last van. Als je voor het tweede kiest, geef je je grens aan en kun je rustig aan je dag beginnen zonder al te veel stress.

Grenzen aangeven betekent dat je durft te zeggen wanneer iemand te veel van je verlangt, dingen vraagt die je niet wilt, tegen jezelf zegt dat het mooi genoeg is zo, of dat je erkent dat het je niet gaat lukken. Grenzen aangeven wordt als lastig ervaren. Hoe kan dat?

Grenzen aangeven

Hoe kom je er achter waar je grenzen liggen? Grenzen zijn heel persoonlijk. De ene persoon kan meer aan, dan de ander. De een kan het aan om de hele dag te werken en dan nog te gaan sporten met de kinderen. De ander heeft behoefte aan even rust en stilte als hij of zij uit zijn werk komt. Vergelijk jezelf dus zeker niet met anderen. Jij moet de ruimte nemen die je nodig hebt. Als je rust nodig hebt, moet je die nemen. Een ander doet dat niet voor jou.

Voordat je grenzen kunt aangeven, moet je eerst weten waar ze liggen. Dat kun je leren door goed naar je lichaam te luisteren. Door te voelen. Let daarom op de signalen die je lichaam geeft. Voel je je extreem moe na een dag werken? Of na een feestje? Dan weet je dat dit te veel voor jou is. Dan kun je misschien wat extra rustmomenten inbouwen of een keer nee zeggen. Je lichaam heb je niet voor niets, je moet luisteren naar wat je lichaam jou vertelt. Als je dagenlang hoofdpijn hebt, dan zal je toe moeten geven aan deze hoofdpijn. Daar kun je niet mee door lopen. Zo ook in het grenzen aangeven: Voel je aan dat iemand over je grenzen heengaat? Dan kun je in actie komen en er iets aan doen.

Soorten grenzen

Je hebt 3 soorten grenzen:

Fysieke grenzen

Fysieke grenzen worden ook wel lichamelijke grenzen genoemd. Deze grenzen stel je om aan anderen aan te geven hoe ver ze mogen gaan met aanrakingen. Door hierin grenzen te stellen geef je aan wie je mogen aanraken en in welke mate ze dit mogen doen. Dit is een hele belangrijke grens want het mag natuurlijk niet zo zijn dat iedereen je zomaar mag aanraken.

Mentale grenzen

Mentale grenzen zijn ook zeker heel belangrijk. Deze grenzen geven je namelijk de mogelijkheid om je eigen mening te hebben en te vormen en daarnaast geven deze grenzen je de mogelijkheid om je gedachten te uiten. Niemand anders kan over jouw gedachten de baas zijn en je hoeft ook niet altijd mee te lopen in de gedachten van anderen.

Emotionele grenzen

Elk mens heeft zijn eigen emoties. Mensen om ons heen kunnen manipulatief werken. Je eigen emotionele grenzen maken je los van deze schadelijke invloeden van buitenaf en zorgen ervoor dat je eigen emoties een rol kunnen spelen.

Wanneer geef je grenzen aan?

Grenzen aangeven is niet lastig wanneer je precies weet wat de grenzen zijn. Als je de letterlijke de grens oversteekt naar een buurland en je passeert daarbij een duidelijke landsgrens (bord of paal) dan weet je dat je een grens overgaat. Als deze markering er niet zou zijn dan ben je misschien al de grens over zonder dat je het in de gaten hebt. Dit maakt grenzen aangeven zo lastig.

Vaak ben je een grens al voorbij zonder dat je het door hebt. Dit komt doordat je omstandigheden continu wisselen. Neem als voorbeeld eens overwerk. Normaal gesproken ben je niet te beroerd om een uur over te werken. Je belt naar huis waar het ook geen probleem is iets later te eten. Je werkt een uur langer door, rond je werk af, iedereen is blij en met een tevreden gevoel ga je naar huis. Dit tempo kun je weken lang volhouden!

Maar deze morgen ben je slecht wakker geworden. Je komt op je werk en daar is het een chaos. Uitzendkrachten zoeken hulpeloos naar hoe ze iets moeten doen, je leidinggevende is op vakantie, bij de buurafdeling wordt gereorganiseerd en jouw mailbox is het afgelopen weekend ontploft. Een van deze mails bevat de vraag of je wilt overwerken. Wat doe je? Overwerken is toch nog nooit een probleem geweest voor je? Maar je lichaam geeft aan dat je heel erg moe bent en rust nodig hebt. In zo’n situatie wordt het tijd om grenzen aan te geven. De gevolgen om in dergelijke situaties toch steeds door te zetten leiden tot stress, chronische stress, met alle gevolgen van dien.

Waarom is grenzen aangeven moeilijk?

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat het bepaalde gedachten of gevoelens op kan roepen:

• Je wilt een ander graag een plezier doen en gaat in op zijn/haar wensen.
• Je bent bang dat de ander je niet meer waardeert en doet toch wat hij/zij vraagt.
• Je wilt niet dat anderen denken dat jij anders bent en je past je gedrag aan.
• Je bent bang dat anderen gaan roddelen dat je lui bent

Maar ook door normen en waarden die we geleerd hebben:

• Als ik niet overwerk ben ik een nietsnut
• Als ik niet naar dat feestje ga ben ik asociaal
• Ik moet het kunnen dus ik doe het (faalangst)
• Ik moet gewoon doen wat er van me gevraagd wordt.

In feite zijn dit belemmerende gedachten of patronen die je op dit moment niet helpen.

Waarom grenzen stellen belangrijk is

Als je nee zegt tegen een ander, zeg je ja tegen jezelf. Je bent geen slechte collega als je eerst even vraagt om je jas uit te mogen doen en je koffie te drinken.  Ook ben je niet asociaal als je een keer nee zegt tegen een feestje omdat je heel erg moe bent. Het gaat om de juiste balans, die alleen jijzelf kunt verkrijgen. Door een duidelijk ‘ja’ tegen de dingen die je echt belangrijk vindt, voel je je tevredener, meer gewaardeerd en rustiger. Je hebt dan niet het gevoel continu nog iets te moeten.

De voordelen:

Door het stellen van grenzen:

• Krijg je meer zelfvertrouwen: Door te doen wat je belangrijk vindt, krijg je meer zelfrespect en groeit je eigenwaarde
• Heb je minder last van vermoeidheid: Doordat je niet iedereen het naar zijn zin hoeft te maken, hou je simpelweg meer energie over
• Voel je je fijn en tevreden: Je doet wat je belangrijk vindt en dat voelt goed
• Heb je minder stress: Je hebt minder op je bordje en overziet het beter