Geef een knuffel aan die beren op de weg en krijg meer energie

Beer op de weg?  Give him a hug!

Toen Rusland binnenviel in Oekraine, heb ik een slapeloze nacht gehad. Waarom? Ik wa me zorgen aan het maken over mijn zoon bij Defensie werkt.  Het onzekere (lees: geen controle hebben en loslaten) zorgt ervoor dat er vragen komen. Vragen zoals:

• Wat nu als ze daar naartoe moeten?
• Wat gaat er nu gebeuren?
• Als het maar goed komt…
• Als hij dan maar heelhuids thuis komt

Eigenlijk zag ik al beren op de weg die er helemaal nog niet zijn. Ik denk dat iedere moeder (en misschien ook wel vader) zich hier wel in herkent. J zorgen maken en dat het dan helemaal niet gebeurt? Zeker in situaties als de kinderen voor het eerst naar school gaan, of op stap of alleen op vakantie.

Je maakt je zorgen, haalt diverse doemscenario’s in je hoofd en uiteindelijk gebeurt dat allemaal niet en komen ze weer veilig thuis. Heel menselijk dat dit gebeurt. Het is alleen de vraag hoe je met die zorgen omgaat. Blijf je erin hangen of kun je ze relativeren?

Als je erin blijft hangen ga je malen en piekeren, slaap je daardoor slecht en dat kost je energie. Kun je het relativeren, dan geef je de emotie die erbij hoort een plekje en kun je het loslaten. Dat is veel minder vermoeiend.

Ps1: ik ben super trots op mijn zoon en sta volledig achter zijn keuze voor dit beroep. Ook al kost het me af en toe misschien een slapeloze nacht.

Ps2: Ik heb niet alleen aan mijn zoon gedacht, maar mijn gedachten zijn bij alle mensen die het slachtoffer zijn van deze zinloze oorlog

Ik ben gestrest nog voor de eerste stress er is, omdat ik denk aan de stress die komen gaat.

Je raakt al in de stress terwijl je nog niet eens in een problematische situatie zit, omdat je toestaat dat je gedachten zomaar doen wat ze willen.

Gedachten die je de vrije loop laat, bewegen zich vaak in de richting van problemen, werkelijke problemen. Maar vaak ook naar denkbeeldige, gevreesde problemen. Mark Twain, Amerikaans auteur en humorist verwoordde het treffend: Ik heb in mijn leven heel wat rampen beleefd. De meeste daarvan zijn nooit gebeurd.

Je kent het vast wel, ’s nachts liggen te piekeren over dingen die de volgende dag geen enkel probleem meer lijken te zijn. In je hoofd verschillende scenario’s voor een moeilijk gesprek steeds opnieuw afdraaien of argumenten verzamelen tegen aanvallen die in werkelijkheid helemaal niet volgen, omdat het gesprek heel anders verloopt dan je had gedacht.

Je gedachten draaien om de problemen, keren ze om en om, en in plaats van met een oplossing te komen, is je irritatie, je prop in je keel, de last op je schouders nog groter geworden. Op dit punt is het belangrijk dat je uit je eigen gedachtentrein stapt. Meditatie is hier een perfect hulpmiddel voor.

Welke keuze maak jij als je hoofd vol zit met zorgen en gedachten die we ook wel beren op de weg noemen?

Ga voor jezelf eens na hoe vaak en wanneer jij van deze malende gedachten hebt. Hoe vaak zie jij beren op de weg? Schrijf ze op. En misschien kun je er een rode draad in ontdekken.