Uitstelgedrag, waarom hebben we dat?

Ik had iedere keer weer een reden waarom ik  het niet deed:

• ik hou niet echt van vliegen
• ik heb hoogtevrees
• het kost wel veel geld
• ik moest het alleen doen
• durf ik het wel?

Maar de wens die bleef. Iedere keer als we op Texel waren twijfelde ik weer. Of als we in de Dolomieten aan het wandelen waren en ze daar van een berg afsprongen, kriebelde het.

Toen ik 50 werd vroeg mijn man wat ik graag wilde hebben. Ik bedacht me geen moment en zei: een parachutesprong. Ik kreeg dit van mijn familie en vrienden cadeau. En mijn schoonbroer zei gelijk dat hij wel mee wilde. Daar kon ik dus gelijk 2 van mijn bezwaren wegstrepen.

Vorig jaar hebben we de 1e poging gewaagd, maar helaas werkte toen het weer niet mee. Maar afgelopen Hemelvaartsdag was het zover.  Het was één groot avontuur en een van de mooiste ervaringen van mijn leven. Ik genoot! En dat kun je op de foto hieronder wel zien denk ik 😉

Toen de adrenaline weer wat gezakt was en ik niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk weer met 2 voeten op de grond stond, vroeg ik me af waarom ik dit niet veel eerder had gedaan. Waarom had ik steeds een reden gehad om niet te gaan?

Het eerlijke antwoord is omdat er angst achter zat. Angst om de controle uit handen te geven, om letterlijk alles los te laten. Dat vind ik spannend, dat doe ik niet graag.

Maar :

• Ik ben die dag niet een keer bang of zenuwachtig geweest.
• Ik heb mijn angst losgelaten.
• Ik heb de controle uit handen gegeven.
• Ik heb alleen maar aan het moment zelf gedacht en nergens anders aan.

EN IK HEB GENOTEN! Het was een super mooie ervaring die ik nooit had gehad als ik me was blijven verschuilen achter mijn smoesjes en angst.

Dus wat ga jij doen of loslaten om ook een geweldige ervaring mee te maken die net zo een grote smile op jouw gezicht tovert als op die van mij?

En bedenk dat het ook iets kleins mag zijn. Je hoeft echt niet gelijk uit een vliegtuig te springen. Zet je uitstelgedrag aan de kant, zie je angsten onder ogen en ga ervoor.