Mijn zoon had laatst iets kapot aan de auto en is gelukkig wel zo handig dat hij dat zelf kan repareren. Als ik dan vraag of alles weer genaakt is, zegt hij ik denk het wel (niet gewoon ja en ik heb dan geen zekerheid)

De dag erop moest hij best ver rijden voor zijn werk, ik weet dan niet zeker dat de auto goed gemaakt is (iets met controle???)  en dan begint het malen bij mij:

• als hij maar goed aankomt
• als die auto maar heel blijft
• wat nou als hij daar langs de weg staat?
• wat nou als hij te laat komt?

Allemaal dingen waar ik geen vat op heb en waarop ik mag vertrouwen dat het niet gebeurd. Want hij kan echt wel die auto repareren. Maar toch komen die gedachten. Herkenbaar?

Wat doe ik dan?

Ik kan dan blijven hangen in die gedachten, maar meestal vraag ik mezelf dan af wat ik een ander zou adviseren in deze situatie. En dat pas ik dan toe bij mezelf.

Maar ik vraag me ook af wat er nou het ergste is wat er  kan gebeuren? En meestal valt dat dan best wel mee en is het niet zo erg als ik denk. En het grappige is dat mijn zoon mij ook een spiegel voorhoudt als ik mijn zorgen uit. Mam maak je niet zo druk, als ik stil kom te staan bel ik de ANWB en ja dan ben ik te laat, maar dat is overmacht.

Dus je ziet dat je zorgen maken heel normaal is, maar ga erna wel relativeren. Blijf er niet in hangen want dan krijg je nog veel meer stress, ga je piekeren en slaap je misschien slecht. En dat kost bergen energie!

Ik kreeg deze week een mooi boek met wijsheden te leen. Ik sloeg het open en las een stukje over een grote afgesleten werkschoen met knopen in de veters op plaatsen waar ze niet horen te zitten. En over een mooi glanzende pump waar je mooi mee kunt wezen, het liefst mee zit en niet ver op kunt te lopen.

Maar wat heeft dat nou met energie te maken?

Deze twee schoenen staan voor mannelijk en vrouwelijk. Je raadt het al, de werkschoen wordt geassocieerd met mannelijk, kracht, gewoon doorgaan en niet opgeven. Maar als je alleen maar doorgaat en doorgaat, komen er onbalans, stress en klachten zoals bijvoorbeeld hoofdpijn, rugpijn, last van je schouders en nek of slecht slapen. Dat zijn de “knopen” in de veters op plaatsen waar ze niet horen te zitten. En dat is niet wat we willen toch?

De pump staat voor het vrouwelijke. Hij is mooi en glanzend. Vergelijk hem met rust, ideeën, creativiteit en niks doen. Als je er ver op loopt krijg je pijn aan je voeten en je komt er ook niet heel snel op vooruit. Hij gaat knellen en je krijgt blaren. Kortom, als je alleen maar rust neemt of dingen bedenkt maar er verder niks mee doet, dan kom je niet ver. En dat is ook niet echt wat we willen.

Mannelijke en vrouwelijke energie

Wissel de werkschoen en de pump dus af. Je hebt mannelijke en vrouwelijke energie nodig om in balans te blijven. Net zoals licht niet zonder donker bestaat, yin niet zonder yang, sterk niet zonder zacht, ratio niet zonder gevoel, zo kunnen hard werken en rust ook niet zonder elkaar.

Als je tot rust komt, ontspan je. Vaak ontstaan dan de mooiste ideeën. En je hebt daadkracht en doorzettingsvermogen nodig om die ideeën tot uitvoering te brengen. Maar tijdens en na het harde werk heb je ook ontspanning nodig om op adem te komen. Alleen zo breng en houd je je energieniveau in balans.

Wie de schoen past, trekt hem aan

Vaak horen wij een stemmetje (onze belemmerende overtuiging) dat je geen rust mag nemen omdat eerst al het werk gedaan moet worden. Ook al zijn we moe. Als je dat stemmetje weer hoort, denk dan eens aan de werkschoen en de pump. Welke trek jij aan op dat moment?

Rusten is een productieve activiteit….Ik kwam deze quote tegen en hij raakte me. Ik zal je vertellen waarom.

Ik heb de afgelopen maanden geleerd dat rusten zeker een productieve activiteit is. Ik ben al zo’n dikke 5 maanden aan het herstellen van corona. Een van mijn klachten is dat ik snel moe ben. Ik ben mijn conditie aan het opbouwen, maar ik heb ook geleerd dat rust heel belangrijk is. Als mijn lichaam aangeeft dat het moe is, moet ik zeker niet doorgaan, maar echt rust nemen.

Ik moest zomaar niks doen. Pfff, daar heb ik best aan moeten wennen als ik heel eerlijk ben. Ik hoorde stemmetjes in mijn achterhoofd:

• Het is al 11 uur, kom nu maar eens uit bed. Je hebt er lang genoeg ingelegen.
• Lig je nu alweer op die bank? Ga eens wat nuttigs doen.
• Als je niks te doen hebt, kun je ook wel even dit of dat voor mij doen.

Herken je ze?

Dat is wat ik geleerd heb. Dat is de overtuiging die ik heb. Die gedachten zit in mij “geprogrammeerd” zeg maar. Zo ben ik opgevoed (en ik verwijt mijn ouders niks hoor!).

Maar het altijd maar bezig zijn, werkt me nu tegen. Mijn lijf roept STOP. Ik word letterlijk ziek als ik over mijn grens ga. Dus heb ik inmiddels geleerd om rust te nemen als het nodig is. Door te voelen wat mijn lichaam me aangeeft en door het te gaan doen. Met een timer erbij. Ja echt!

• Bij de fysio een oefening doen en verplicht een paar minuten rust nemen.
• Een half uur werken en verplicht een paar minuten rust nemen.
• De kamer stofzuigen en verplicht een paar minuten rust nemen.
• Een avondje met vrienden en de dag erop niks afspreken en rust nemen.

Het was wennen. Want rust is niet op je telefoon kijken of snel nog even iets anders doen. Nee het is even echt tot jezelf komen. Ik werd er in het begin heel onrustig van. Vaak deed ik een ademhalingsoefening of een korte meditatie. Dat hielp me om mijn rust te vinden en om weer op te laden. Inmiddels kan ik lekker met een boek (geen werkboek of leerboek) ergens gaan zitten en de boel de boel laten. Het komt later wel.

Want als ik geen rust neem, voel ik me moe, komt er uiteindelijk niks uit mijn handen en voel ik me ellendig. Als ik wel mijn rust neem, komt er veel meer uit mijn handen, krijg ik meer gedaan (misschien wat later als het moment dat ik voor ogen had) en voel ik me prima.

• Rusten is je batterij opladen.
• Rusten is tot jezelf komen.
• Rusten is eens voelen hoe het echt met je gaat.
• Rusten is even genieten van dingen die je je normaal misschien niet gunt.
• Rusten mag.
• Rusten geeft je energie.

Dus rusten is wel degelijk een productieve activiteit.