Een jaar geleden kreeg ik corona en daarna kon ik niet veel meer. Als ik me gedoucht en aangekleed had dan moest ik een half uur rusten om bij te komen. Mijn geheugen liet me in de steek en 2 dingen tegelijk doen (simpele dingen zoals koken en een gesprek hebben tegelijk) ging ook niet meer. Ik begon met een revalidatietraject met fysio en ergo en ging echt heel langzaam vooruit. Veel te langzaam naar mijn zin. In mijn hoofd wilde ik vooruit, maar mijn lijf zei keihard nee. Ik moest echt afgeremd worden. Dat was soms zo super frustrerend! Al kon ik ook genieten van de hele kleine vooruitgangen die ik maakte. Maar toch kostte die frustratie en dat vechten om vooruit te willen me veel energie.

Luister naar je lichaam

Nou vertel ik mijn klanten altijd dat je goed naar je lijf moet luisteren en dat ontspanning heel belangrijk is. Dus heb ik mijn eigen wijze raad ook opgevolgd en de knop omgezet. Ik ben nog beter gaan voelen wat mijn lijf me te vertellen had. En dat was met name rust nemen en stress vermijden. Ik ben meer gaan mediteren, veel gaan wandelen (voor zover dat kon), heb heel bewust rustmomenten ingebouwd door de dag heen, deed overdag regelmatig een dutje, vroeg hulp, liet af en toe de boel de boel en dat heeft me enorm geholpen. Door goed naar mijn lichaam te luisteren kon ik veel beter mijn grenzen aangeven. En ging ik er een keer overheen, dan was dat een goede leerschool.

Ik ben me ook gaan verdiepen in voeding en vitamines en heb voor mij een goede combi van vitamines gevonden. Ook dat hielp me met meer energie te krijgen.

Stel een doel

Maar ik had ook een doel voor ogen. Weer kunnen wandelen in de bergen tijdens onze vakantie in september. Eind mei zag het er nog niet naar uit dat ik mijn doel zou gaan halen. Maar naar mijn lijf luisteren, rust nemen en veel ontspanning hebben geholpen. Ik ging ineens met grote stappen vooruit qua energie. Mijn doel kwam steeds dichterbij.

En op 6 september stond ik weer boven op een berg om te wandelen! Wat was ik blij! Ik heb echt wel even een traantje gelaten van blijdschap en opluchting dat ik dat weer kon. Oké, nog niet de wandelingen die we andere jaren maakte, maar het begin is er. En wat heb ik ervan genoten! En ook hier bleef ik goed voelen wat mijn lichaam aangaf. Op tijd rusten tijdens de wandelingen en soms ook een route niet helemaal lopen omdat het gewoon teveel was. Dan maar halverwege omdraaien. Ook dat was goed.

Wat heb ik geleerd

Afgelopen jaar was niet het fijnste jaar, maar ik heb er wel veel van geleerd:

• Luister naar je lichaam, het vertelt je zoveel en dat helpt je met de juiste keuzes maken
• Ontspanning en rust zijn echt nodig om energie op te bouwen, om de batterij op te laden.
• Je grenzen leren kennen en ze aangeven is hard nodig om je fit te voelen.
• Acceptatie kost minder energie dan ergens tegen vechten wat je niet kunt veranderen.
• Hulp vragen is helemaal niet raar en zie het zeker niet als falen. Anderen mensen helpen je graag en jij kunt je energie besteden aan andere dingen.

Wil jij dit ook?

Wil jij ook graag meer ontspanning en rust zodat je weer kunt sprankelen in plaats van je moe en futloos voelen? Maar weet je niet goed waar je beginnen moet?

Meld je aan voor het GRATIS webinar ‘Is ontspanning een productieve bezigheid?’ op woensdag 5 oktober van 14 tot 14.30 of

12 oktober van 19.00 tot 19.30 of

19 oktober van 10.00 tot 10.30 uur.

In dit webinar ontdek je:

• wat ontspanning is
• waarom ontspanning zo belangrijk is
• wat er gebeurt als je niet ontspant
• wat het resultaat is van ontspanning

Aanmelding voor dit GRATIS webinar doe je via deze link:

https://purapotenza.webinargeek.com/is-ontspanning-een…

Je neemt je iedere keer voor om niet teveel werk op je te nemen. Maar voor je het weet, heb je tóch weer ja gezegd tegen een klus waar je eigenlijk geen tijd voor hebt. En daar baal je dan enorm van.

Je weet precies wat je vindt en waarom, en wil dat tegen iemand zeggen. Maar sta je tegenover diegene, dan voel je je ineens klein. Alsof jouw mening er niet toe doet. En weet je niet meer wat je ook weer wilde zeggen…En dat wil je zo graag veranderen!

 Door dit soort ingesleten belemmerende patronen en gewoontes kun je je knap onzeker gaan voelen. Het belemmert je ook vaak in je doen en laten. Thuis of op je werk.

Wat zijn belemmerende patronen en gewoontes?

Belemmerende patronen en gewoontes kunnen bijvoorbeeld zijn: angst voor controleverlies, pleasegedrag, perfectionisme, faalangst, angst voor afwijzing, een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, een redderrol, een slachtofferrol en een gebrek aan zelfvertrouwen. Ook piekeren, depressieve gevoelens, eenzaamheid, slecht slapen, stress, vermoeidheid of futloosheid, besluiteloosheid, niet je grenzen aan kunnen geven, schuldgevoel, gevoelens van schaamte, boosheid en frustraties en emotionele pijn
 zijn belemmerende patronen die we maar moeilijk kunnen loslaten. Ze veroorzaken gevoelens van onlust en onrust. Ook worden we er ongelukkiger en soms zelfs moedeloos of futloos van. Toch kiezen we ervoor  om ermee door te gaan. En dat heeft een reden.

Door onze opvoeding zijn we bepaald gedrag geleerd. Hoe onplezierig we dat gedrag misschien ook vinden. We hebben misschien niet geleerd om hulp te vragen, te accepteren of aan te bieden. Of om vriendschappen aan te gaan en te onderhouden. Of om rust te nemen als we moe zijn.

Onze ouders/grootouders hebben, zeker in de periode na de oorlog, geleerd om hard te werken en alles aan te pakken. Klagen deed je niet. Het geloof had in die tijd ook nog wat meer invloed en je had op zondag een rustdag. Er waren geen winkels open na 18 uur en al helemaal niet op zondag. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg was iets wat je ook vaak hoorde. Je hoefde niet op te vallen, want daar werd dan weer over gepraat.

Als we naar onze tijd in het heden gaan kijken dan kennen we geen zondag, rustdag meer. De winkels zijn vaak 365 dagen per jaar open, we kunnen alles online bestellen, we hebben veel meer moderne snufjes tot onze beschikking die handig zijn, maar die er ook voor zorgen dat we 24/7 prikkels binnen krijgen. Als we iets willen bereiken dan dienen we juist wel op te vallen. We leven in een andere, snellere maatschappij en daar passen onze patronen en gedachten die we geleerd hebben, van onze ouders en grootouders, niet altijd meer bij. Het vraagt om verandering.

Maar hoe kom je tot die verandering?

Ga eens kijken naar je eigen gedragspatronen. In de loop van de jaren hebben je hersenen patronen ontwikkeld die steeds terugkeren. Je reageert in een bepaalde situatie steeds op dezelfde manier, met als resultaat steeds hetzelfde effect. Welke patronen zijn dat? Je hebt misschien gedachtes als ‘laat de ander het maar doen, die kan het vast beter’, of ‘als ik vragen stel, vinden anderen mij dom’.

Het kan ook zijn dat je bepaalde aannames doet. Bijvoorbeeld als iemand fronst tijdens jouw voorstel, dat jij dan het idee hebt dat wat je zegt niet goed is en je daardoor afgewezen voelt.

In dit soort situaties gebeurt er ook vaak fysieks iets bij je. Je krijgt letterlijk een stressreactie; zwetende handen, je begint te blozen en krijgt een verhoogde hartslag.

Deze belemmerende patronen kan ervoor zorgen dat je in een negatieven cirkel terecht komt, die lastig is om te doorbreken.

Als je nee wilt zeggen, maar het niet goed durft vertoon je een bepaald gedrag. Misschien klap je volledig dicht, maar meestal ben je nog wel in staat om iets te zeggen en te doen. je zegt op dat moment alleen niet wat je willen zeggen . Je gebruikt afzwakkend taalgebruik, blijft doorpraten of knikt ja terwijl je eigenlijk nee wilt zeggen. Kortom: je krijgt niet het gewenste resultaat. Achteraf houdt dit je nog een tijdje bezig, ben je er ontevreden over en maak je jezelf verwijten. En zo ben je dus in die negatieve cirkel terecht gekomen.

Breek uit de cirkel van jouw gedragspatroon

Wanneer je je bewust wordt van deze belemmerende overtuigingen en de negatieve cirkel, kan je het patroon gaan doorbreken. Dit kan je doen door in kleine stapjes je gedrag te gaan veranderen. Vraag bij bepaalde aannames je gesprekspartner eens of het inderdaad is wat hij/zij bedoeld.

Ik vergelijk het altijd met een computer waar programma’s op gezet zijn. Na een tijdje zijn die programma’s niet meer wenselijk en kun je ze eraf halen en er nieuwe programma’s voor in de plaats zetten. Is dit makkelijk? Nee niet altijd, Het vereist actie en inzet. Maar bedenk je eens wat het resultaat kan zijn van deze veranderingen:

• Je voelt je niet meer bang en onzeker
• Je zegt wat je te zeggen hebt
• Je krijgt geen extra werk meer op je bordje
• Het geeft meer rust en minder spanning

Als je voor het eerste kiest begin je gehaast en gestrest aan je dag en daar heb je vaak de hele dag nog last van. Als je voor het tweede kiest, geef je je grens aan en kun je rustig aan je dag beginnen zonder al te veel stress.

Grenzen aangeven betekent dat je durft te zeggen wanneer iemand te veel van je verlangt, dingen vraagt die je niet wilt, tegen jezelf zegt dat het mooi genoeg is zo, of dat je erkent dat het je niet gaat lukken. Grenzen aangeven wordt als lastig ervaren. Hoe kan dat?

Grenzen aangeven

Hoe kom je er achter waar je grenzen liggen? Grenzen zijn heel persoonlijk. De ene persoon kan meer aan, dan de ander. De een kan het aan om de hele dag te werken en dan nog te gaan sporten met de kinderen. De ander heeft behoefte aan even rust en stilte als hij of zij uit zijn werk komt. Vergelijk jezelf dus zeker niet met anderen. Jij moet de ruimte nemen die je nodig hebt. Als je rust nodig hebt, moet je die nemen. Een ander doet dat niet voor jou.

Voordat je grenzen kunt aangeven, moet je eerst weten waar ze liggen. Dat kun je leren door goed naar je lichaam te luisteren. Door te voelen. Let daarom op de signalen die je lichaam geeft. Voel je je extreem moe na een dag werken? Of na een feestje? Dan weet je dat dit te veel voor jou is. Dan kun je misschien wat extra rustmomenten inbouwen of een keer nee zeggen. Je lichaam heb je niet voor niets, je moet luisteren naar wat je lichaam jou vertelt. Als je dagenlang hoofdpijn hebt, dan zal je toe moeten geven aan deze hoofdpijn. Daar kun je niet mee door lopen. Zo ook in het grenzen aangeven: Voel je aan dat iemand over je grenzen heengaat? Dan kun je in actie komen en er iets aan doen.

Soorten grenzen

Je hebt 3 soorten grenzen:

Fysieke grenzen

Fysieke grenzen worden ook wel lichamelijke grenzen genoemd. Deze grenzen stel je om aan anderen aan te geven hoe ver ze mogen gaan met aanrakingen. Door hierin grenzen te stellen geef je aan wie je mogen aanraken en in welke mate ze dit mogen doen. Dit is een hele belangrijke grens want het mag natuurlijk niet zo zijn dat iedereen je zomaar mag aanraken.

Mentale grenzen

Mentale grenzen zijn ook zeker heel belangrijk. Deze grenzen geven je namelijk de mogelijkheid om je eigen mening te hebben en te vormen en daarnaast geven deze grenzen je de mogelijkheid om je gedachten te uiten. Niemand anders kan over jouw gedachten de baas zijn en je hoeft ook niet altijd mee te lopen in de gedachten van anderen.

Emotionele grenzen

Elk mens heeft zijn eigen emoties. Mensen om ons heen kunnen manipulatief werken. Je eigen emotionele grenzen maken je los van deze schadelijke invloeden van buitenaf en zorgen ervoor dat je eigen emoties een rol kunnen spelen.

Wanneer geef je grenzen aan?

Grenzen aangeven is niet lastig wanneer je precies weet wat de grenzen zijn. Als je de letterlijke de grens oversteekt naar een buurland en je passeert daarbij een duidelijke landsgrens (bord of paal) dan weet je dat je een grens overgaat. Als deze markering er niet zou zijn dan ben je misschien al de grens over zonder dat je het in de gaten hebt. Dit maakt grenzen aangeven zo lastig.

Vaak ben je een grens al voorbij zonder dat je het door hebt. Dit komt doordat je omstandigheden continu wisselen. Neem als voorbeeld eens overwerk. Normaal gesproken ben je niet te beroerd om een uur over te werken. Je belt naar huis waar het ook geen probleem is iets later te eten. Je werkt een uur langer door, rond je werk af, iedereen is blij en met een tevreden gevoel ga je naar huis. Dit tempo kun je weken lang volhouden!

Maar deze morgen ben je slecht wakker geworden. Je komt op je werk en daar is het een chaos. Uitzendkrachten zoeken hulpeloos naar hoe ze iets moeten doen, je leidinggevende is op vakantie, bij de buurafdeling wordt gereorganiseerd en jouw mailbox is het afgelopen weekend ontploft. Een van deze mails bevat de vraag of je wilt overwerken. Wat doe je? Overwerken is toch nog nooit een probleem geweest voor je? Maar je lichaam geeft aan dat je heel erg moe bent en rust nodig hebt. In zo’n situatie wordt het tijd om grenzen aan te geven. De gevolgen om in dergelijke situaties toch steeds door te zetten leiden tot stress, chronische stress, met alle gevolgen van dien.

Waarom is grenzen aangeven moeilijk?

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat het bepaalde gedachten of gevoelens op kan roepen:

• Je wilt een ander graag een plezier doen en gaat in op zijn/haar wensen.
• Je bent bang dat de ander je niet meer waardeert en doet toch wat hij/zij vraagt.
• Je wilt niet dat anderen denken dat jij anders bent en je past je gedrag aan.
• Je bent bang dat anderen gaan roddelen dat je lui bent

Maar ook door normen en waarden die we geleerd hebben:

• Als ik niet overwerk ben ik een nietsnut
• Als ik niet naar dat feestje ga ben ik asociaal
• Ik moet het kunnen dus ik doe het (faalangst)
• Ik moet gewoon doen wat er van me gevraagd wordt.

In feite zijn dit belemmerende gedachten of patronen die je op dit moment niet helpen.

Waarom grenzen stellen belangrijk is

Als je nee zegt tegen een ander, zeg je ja tegen jezelf. Je bent geen slechte collega als je eerst even vraagt om je jas uit te mogen doen en je koffie te drinken.  Ook ben je niet asociaal als je een keer nee zegt tegen een feestje omdat je heel erg moe bent. Het gaat om de juiste balans, die alleen jijzelf kunt verkrijgen. Door een duidelijk ‘ja’ tegen de dingen die je echt belangrijk vindt, voel je je tevredener, meer gewaardeerd en rustiger. Je hebt dan niet het gevoel continu nog iets te moeten.

De voordelen:

Door het stellen van grenzen:

• Krijg je meer zelfvertrouwen: Door te doen wat je belangrijk vindt, krijg je meer zelfrespect en groeit je eigenwaarde
• Heb je minder last van vermoeidheid: Doordat je niet iedereen het naar zijn zin hoeft te maken, hou je simpelweg meer energie over
• Voel je je fijn en tevreden: Je doet wat je belangrijk vindt en dat voelt goed
• Heb je minder stress: Je hebt minder op je bordje en overziet het beter

Ik probeer om zoveel mogelijk leuke dingen te doen en van zoveel mogelijk dingen te genieten. Hoe klein dan ook.

En natuurlijk heb ik ook baaldagen en shitmomenten. Die heeft iedereen. En dat is ook goed, want dan leer je de goede dingen en momenten in je leven te waarderen.

 Het is heel makkelijk om in een negatieve spiraal terecht te komen en daarin te blijven hangen. Want op een of andere manier is het heel menselijk dat we alle negatieve gedachten die we hebben of negatieve kritiek die we krijgen, klakkeloos  geloven. En als het om positieve gedachten gaat of als we complimenten krijgen, dan wuiven we die vaak weg, we voelen ons er ongemakkelijk bij of geloven het zelfs niet.

 Nu ik dit typ besef ik me dat ik dat in mijn eerste zin ook doe….ik zeg voor de grap dat ik levensgenieter ben. Hiermee zwak ik het af en maak ik het klein. Maar in werkelijkheid doe ik het echt. Dus bij deze: “IK BEN EEN LEVENSGENIETER”.

Waarom ben ik dan een levensgenieter?

Omdat ik het leuk vind, omdat ik er blij van word, omdat ik er energie van krijg, omdat ik dan positief tegen de dingen aan kan kijken, omdat ik dan gezelliger en liever ben voor mezelf en voor de mensen om me heen.

Ik ben het ook een hele tijd niet meer geweest.

 Ik kon enorm genieten van mijn werk en vond het heerlijk om mijn kennis en kunde ook aan anderen te leren. Het gaf me een goed gevoel, ik werd er blij van. Ik ging graag naar mijn werk. Het was er (meestal) gezellig en er werd veel gedeeld onder elkaar. Tot het moment dat er iets voorviel op het werk en ik me daardoor heel alleen en in de steek gelaten voelde. Ik werd steeds negatiever, genoot nergens meer van, huilde veel en was doodmoe.

De dokter adviseerde me rust en dat heeft me heel erg goed gedaan. Ik ben me gaan verdiepen in diverse manieren van ontspanning en het werken met energie. En heb daar mijn weg in gevonden. Ik heb o.a. geleerd dat ik anderen iets kan leren zonder het ook voor ze op te lossen. Ik gaf ze bijvoorbeeld niet meer de oplossing, maar stimuleerde ze om zelf de oplossing te vinden. Ik gaf ze een duwtje in de juiste richting zeg maar. Daardoor kreeg ik niet alles meer op mijn bordje en kreeg ik meer ruimte en tijd. Ik hoefde het dus niet alleen te doen. Dit is een vorm van mijn grenzen aangeven.

Omdat ik weer ruimte had en niet meer het gevoel dat ik het alleen moest doen, kreeg ik ook weer plezier in mijn werk. Ik werd weer positief in plaats van negatief, ik werd weer vrolijk, ik genoot weer van de dingen die ik deed.

Ik ben weer de levensgenieter die ik altijd al was.

Ik gebruik het genieten ook heel bewust op mijn baaldagen en bij shitmomenten.

Ik probeer iedere dag te eindigen met 3 dingen te bedenken waar ik van genoten heb. Hoe klein dan ook. Daarmee sluit ik mijn dag toch positief af. Door dat te doen ga je met een ander gevoel slapen dan dat je in je negativiteit was blijven hangen. Je zult een betere nachtrust hebben waardoor je ook weer fitter opstaat. En dat is een goede start voor je volgende dag. En dat geeft je gelijk meer energie. En dat is wat we toch allemaal willen? Ik heb tenminste nog nooit iemand horen zeggen: “hé wat fijn dat ik slecht geslapen heb en dat ik met weinig tot geen energie deze dag mag beginnen”. Dus deze oefening om de dag af te sluiten met aan positieve dingen denken, heeft echt een functie.

Ga het eens proberen en laat me weten hoe het voor jou werkt.

Ik hoop dat je genoten hebt van deze blog en dat ik je een beetje heb kunnen inspireren. Fijne dag nog en mocht je met vakantie gaan, dan wens ik je veel plezier en rust en geniet daar met volle teugen van!