Je zit op je werk in een grote kantoortuin of op een drukke afdeling. In ieder geval met veel mensen om je heen. Je hebt een taak die je voor het einde van de ochtend af moet hebben. Je gaat er eens goed voor zitten (dat hoeft natuurlijk niet letterlijk) en begint er vol goede moed aan. Dan komt een collega met een vraag. Je luistert en helpt. Je pakt je eigen werk weer op. Dan hoor je ineens een gesprek tussen 2 collega’s over een klant/patiënt en je bent afgeleid. Je weet daar ook iets over en mengt je in het gesprek. Uiteindelijk ga je weer verder met het werk wat je aan het doen was. Je merkt dat je je minder goed kan concentreren en dat je moe begint te worden.  Dan komt er een collega een praatje maken met de collega die tegenover je zit. Ze blijven een hele tijd kletsen en met een half oor luister je mee. Pfff…het wordt steeds lastiger om je te concentreren. Het lukt je om je taak af te hebben maar je voelt je doodop.

Je gaat naar huis en ploft op de bank. Je hoop dat er niemand belt of langskomt. Je wilt echt even met rust gelaten worden. Je denkt: “ik heb nu echt even tijd voor mezelf nodig”. Maar voor je het weet komen de kinderen thuis met 101 vragen en verhalen, je gaat boodschappen doen en eten maken. Die avond heb je op de planning staan om te gaan sporten, maar je bent zo moe dat je daar echt geen energie meer voor hebt, dus je belt af. Tenslotte lig je uitgeteld op de bank en vallen je ogen dicht. Je hoort je partner nog net zeggen: “nou dat is ook lekker gezellig…..”.

Herken je dit? Wat denk je dat er gebeurt als dit zo een lange tijd doorgaat? Juist, dan komen er nog meer klachten bij die vermoeidheid en uiteindelijk trek je het niet meer. Je valt uit. En dat is wel het laatste wat je wilt, want hoe moet het dan met het werk, het huishouden, wie zorgt er dan voor de kinderen?

Dus blijf je zo doorgaan of ga je over tot actie?

Actie? Wat voor actie dan? Daar heb ik helemaal geen energie en tijd voor….

Als de balans tussen werk en privé verstoord is, kan het teveel worden. Je lichaam reageert hierop en je krijgt klachten. Denk aan last van pijn in je nek, rug en schouders en hoofdpijn. Geen fut en energie hebben. Je afvragen ‘Is dit het nou?’ Ontevredenheid. Slecht slapen. Kort lontje. Stemmingswisselingen. Houdt dit langer dan 3 maanden aan, dan is het tijd om hulp te zoeken.

Je kunt nu zeggen: “bij mij is het nog niet zo erg”, maar alle herkenningspunten in bovenstaande tekst zijn seintjes dat het je teveel wordt. Laat het niet zover komen dat je straks thuis zit zonder energie, maar luister naar die seintjes en ga preventief aan de slag!